آلودگی آب از بزرگ‌ترین معضلاتی است که با رشد صنایع مختلف، زندگی انسان و محیط‌زیست را تحت‌تأثیر قرار داده است. بنابراین، حذف آلاینده‌هایی مانند ید از آب‌های آلوده ضروری است. هدف از این مطالعه، جذب ید از محلول آبی با استفاده از جاذب‌های تولیدشده بر پایه پوست گردو (WS) و ضایعات پلی‌استایرن (PS) است. در این مطالعه، استفاده هم‌زمان از WS و PS منجر به تولید زیست‌جاذب‌های WS، زغال زیستی پوست گردو (WAC)، و WAC پیرولیزشده با PS (WACPS) شد. ظرفیت جذب، درصد جذب، و تأثیر غلظت‌ اولیه محلول آبی ید بررسی شد. باتوجه ‌به نتایج، WAC و WACPS به‌ترتیب با میزان جذب 80 و 65% و ظرفیت جذب 508 و mg/g 413 در غلظت اولیه mg/L12700 از محلول آبی ید، عملکرد بهتری در مقایسه با WS از خود نشان دادند. قابلیت استفاده مجدد WAC با کاهش عملکرد حدودا 15% پس از پنج چرخه بازیابی اثبات شد. ایزوترم فروندلیچ و لانگموئر توانستند بادقت بالایی جذب ید را پیش‌بینی نمایند. ترمودینامیک جذب اثبات کرد که جذب ید خودبه‌خودی و گرماگیر است. تصاویر SEM نشان دادند هرچه سطح جاذب متخلخل‌تر و حفره‌های آن بیشتر باشد، میزان جذب بیشتر است. براساس آنالیز BET، قطر حفره‌ها و سطح جذب WAC به‌ترتیب nm06/36 و m2/g99/2 به‌دست‌آمد. همچنین، آنالیز FTIR تولید جاذب و جذب ید برروی آن را براساس تغییرات رخ‌داده در پیوندها اثبات کرد. استفاده از ضایعات کشاورزی و پلاستیکی برای تولید جاذب‌های کربنی متخلخل نه‌تنها باعث مدیریت زباله‌های جامد می‌شود، بلکه می‌تواند در زمینه تصفیه آب‌های آلوده نقش مهمی در سلامت محیط-زیست ایفا نماید.

کلمات کلیدی