شبکه‌های اجتماعی بخش عمده از زندگی امروز ما را شکل داده‌اند. این پدیده در کنار فواید برای جوامع، معایبی نیز به همراه داشته است. یکی از این معضلات مهم، عدم رعایت حریم خصوصی کاربران در شبکه‌های اجتماعی است. شبکه‌های اجتماعی به داده‌ها و اطلاعات بسیاری از کاربران خود دسترسی دارند که می‌توانند از آن اطلاعات در جهت اهداف مختلف استفاده نمایند. از این رو حفظ اطلاعات و حریم خصوصی مخاطبان بیش از گذشته ضرورت می‌یابد. سؤال اصلی آن است که آیا جمع‌آوری، دسته‌بندی و فروش اطلاعات کاربران در شبکه‌های اجتماعی نقض حریم خصوصی آنان نیست؟ و چه راهکارهایی برای مقابله با آن وجود دارد؟ در این مقاله، با استفاده از روش تحقیقی توصیفی تحلیلی، موضوع فوق مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت مقاله حاضر به این نتیجه نائل آمده است که استفاده از اطلاعات کاربران توسط شبکه‌های مجازی نقض حریم خصوصی کاربران است و نمی‌توان به صورت مطلق، پذیرفتن تمامی شروط هنگام ثبت‌نام کاربران در شبکه‌های اجتماعی را به معنای رضایت کاربر مبنی بر انتشار داده‌های خود دانست؛ لذا باید به نحوی استفاده از اطلاعات کاربران در شبکه‌های اجتماعی را ضابطه‌مند کرده و از سوءاستفاده‌های بیشتر اطلاعات کاربران جلوگیری نمود. در این خصوص سه راهکار اصلی (وضع قانون، خودتنظیمی و اخذ مالیات) وجود دارد. به کار بستن صرفاً یک روش در خصوص حمایت از داده‌های کاربران مؤثر نیست، بلکه استفاده ترکیبی از روش‌های مذکور، پیشنهاد می‌شود؛ اما مؤثرترین روش در این راستا وضع مالیات بر شبکه‌های اجتماعی و صرف این مبالغ در جهت توسعه امنیت دیجیتال، حمایت از داده‌های کاربران و جبران خسارات وارده است. در ایران نیز به دلیل وجود خلأ قانونی، جهت حمایت از داده‌های کاربران، قانون متناسب با حمایت از کاربران و اطلاعات ایشان در شبکه‌های اجتماعی تصویب شود

کلمات کلیدی