مقدمه و هدف: بافت چربی با آزادسازی آدیپوکاین‌ها نقش مهمی در متابولیسم و التهاب بدن دارد و محدودیت کالری و تمرین تداومی با تأثیر بر بافت چربی می‌تواند بر التهاب و روند پیری تأثیر بگذارد، لذا هدف این تحقیق بررسی تأثیر محدودیت کالریک و تمرین تداومی بر بیان ژن لپتین، آدیپونکتین، نسبت آدیپونکتین به لپتین و مقاومت به انسولین در موش‌های سفید بزرگ آزمایشگاهی‌های سالمند بود. مواد و روش ها: 36 موش‌های سفید بزرگ آزمایشگاهی سالمند (26 ماه) ویستار نر به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: کنترل، محدودیت کالریک، تمرین تداومی و محدودیت کالریک+ تمرین تداومی. پروتکل تمرین تداومی و محدودیت کالری به مدت شش هفته و هر هفته 5 جلسه انجام شد. سپس از بافت چربی اپیدیدیم موش‌های سفید بزرگ آزمایشگاهی‌ نمونه‌برداری انجام شد و از روش Real Time PCR برای اندازه‌گیری بیان ژن‌های آدیپونکتین و لپتین استفاده شد. برای مقاومت به انسولین، شاخص HOMA-IR گزارش شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون آنالیز کروسکال-والیس و یومن ویتنی و در سطح معنادار 05/0 صورت پذیرفت. نتایج: نتایج نشان داد که بیان ژن آدیپونکتین در گروه‌های محدودیت کالری و تمرین تداومی افزایش معنی‌داری یافته است اما در گروه محدودیت کالری به همراه تمرین تداومی بیان ژن آدیپونکتین کاهش یافته است. از سوی دیگر، نتایج نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین گروه‎‌ها در بیان ژن لپتین، نسبت بیان ژن آدیپونکتین به لپتین و مقاومت به انسولین در بافت چربی وجود ندارد. نتیجه‌گیری: نشان دادند که در حالی که محدودیت کالری و تمرین تداومی اثرات مفیدی بر افزایش بیان ژن آدیپونکتین دارند اما ترکیب آنها ممکن است همیشه به هم افزایی منجر نشود.

کلمات کلیدی