گسستگی رابطه زناشویی یکی از رایجترین مشکلاتی است که توسط زوجین مطرح میشود و به فرایند جدایی عاطفی اشاره دارد که معمولًا بهعنوان جداشدن از شریک زندگی یا احساس بیتفاوتی نسبت به او تعریف میشود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تدوین و اعتباریابی بسته زوجدرمانی تلفیقی بود. این پژوهش دارای دو مرحله کیفی و کمّی بود. در مرحله کیفی، بهمنظور تدوین بسته زوجدرمانی از روش مرور نظاممند و روش کیفی تحلیل مضمون استفاده شد. سپس، عناصر مشترک شناسایی و کدگذاری شدند و بر اساس آن، بسته زوجدرمانی تدوین گردید. در بخش کمّی، از طرح نیمهآزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی، شامل کلیه اسناد و مدارک مکتوب موجود مرتبط با زوجدرمانی با حوزه گسستگی رابطه زناشویی و در بخش کمّی شامل زوجهای دارای گسستگی رابطه زناشویی مراجعهکننده به یک مرکز مشاوره شهر مشهد در بازه سال ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۲ بودند. شرکتکنندگان مقیاس گسستگی رابطه زناشویی را تکمیل کردند و افرادی که نمره بالایی در گسستگی داشتند، بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل )هرگروه ۵ زوج( جایگزین شدند. نتایج در مرحله کیفی نشان داد بسته زوجدرمانی تلفیقی در ۱۴ جلسه هفتگی ۹۰ دقیقه تنظیم شده است دارای ضریب توافق ۰/۸۰ بود. در بخش کمّی، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بسته زوجدرمانی تلفیقی موجب کاهش گسستگی رابطه زناشویی در زوجهای گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است ۰/۰۵) (p< براساس یافتههای پژوهش، بسته زوجدرمانی تلفیقی میتواند در کاهش گسستگی رابطه زناشویی مؤثر باشد

کلمات کلیدی