مسأله گردهمایی، در خانه خداوند در هنگام ظهور منجی، موضوعی است که در قرآن کریم و کتاب مقدّس به آن پرداخته شده است، ولی این موضوع مشترک، از جهت کیفیت و جزئیات دارای تفاوت‌های مهمی است. مسأله إتیان حاجیان به خانه خداوند و خطف مشرکان از آن، یکی از موضوعات مطرح شده در آیات 27 و 31 سوره حجّ است. که در آن واژگان تکآمد و یا کم‌کاربردی مانند: «ضامر»، «فجّ»، «عمیق»، «یتخطّف» و «سحیق» به کار رفته است. دلیل کاربرد این واژگان را، باید در معنای ریشه‌ای این واژگان جستجو کرد. فهم مدلول این واژگان و مفهوم «إتیان حاجیان» و «خطف مشرکان»، با استفاده از روش مطالعه تطبیقی و معناشناسی تاریخی و ریشه‌شناسی میسر است. معناشناسی تاریخی و ریشه‌شناسی واژگان مذکور نشان دهنده ارتباط روشنی بین حجّ به معنای انگیزه و حکومت الهی و ظهور موعود است. در سوره حجّ خداوند، مبانی شکل‌گیری انگیزه و قصد یاری موعود را در اجرای حکومت الهی، بیان می‌کند که عبارتند از؛ عقلانیت در جهان‌بینی، عدالت‌طلبی، حبّ و فروتنی، هویت دینی، منفعت‌عمومی.

کلمات کلیدی