آمیختگی حیات انسان با ناانسان و طبیعت در عصر اسطوره و پیشاتاریخ، به‌گونه‌ای بود که انسان، نخستین گام‌ها را در راه شناخت و تعامل با محیط زیست خود برمی‌داشت. او نگاهی رازآمیز به جهان طبیعت داشت و حیات خود را با بقای سایر موجودات گره‌خورده می‌دید. حماسه‌های طبیعی از چنین جهانی سخن می‌گویند. باتوجه‌به تحولاتی که در رابطه‌ی انسان با طبیعت صورت گرفته است و تغییر رویکرد و نگاه انسان به طبیعت و سایر موجودات، این پرسش درباره‌ی آثار اقتباسی از حماسه‌های طبیعی طرح می‌شود: اقتباس‌کننده تاچه میزان به رویکرد اولیه پای‌بند بوده و تاچه حد متناسب با نگاه و اندیشه و حتی نیازهای زیست‌محیطی انسان امروز در روایت تصرف کرده است؟ در این پژوهش با روش توصیفی‌تطبیقی و با رویکرد بوم‌گرایانه به توصیف و مقایسه‌ی رابطه‌ی انسان با طبیعت در داستان کیومرثِ شاهنامه‌ی فردوسی و اثر اقتباسی از آن؛ یعنی اولین پادشاه جهان، اثر محمدرضا یوسفی پرداخته و به این پرسش پاسخ داده‌ایم. نتیجه‌ی به‌دست‌آمده نشان داد که در داستان کیومرثِ شاهنامه‌یفردوسی، نگاهی تعاملی میان انسان و طبیعت مشاهده می‌شود. کیومرث پادشاه فرهمند و خردمندی است که انسان و ناانسان درکنار او با آرامش زندگی می‌کنند؛ از او کیش و آیین می‌آموزند و تنها دشمن آن‌ها اهریمن است که تلاش می‌کند نظام هماهنگ انسان و طبیعت را برهم زند. در روایت اقتباسی اولین پادشاه جهان، در بسیاری مواقع تعامل میان انسان و ناانسان وجود دارد؛ چنان‌که نویسنده تلاش کرده است کیومرث را ناجی طبیعت از سیطره‌ی ضد طبیعت (اهریمن) معرفی کند، اما در بخشی از داستان، نگاهی انسان‌محور وجود دارد و طبیعت به‌ حاشیه رانده می‌شود. با درنظرگرفتن بروز مسائل و بحران‌های زیست‌محیطی که پیامد نگاه انسان‌محور در دنیای امروز است، تغییر یا حذف این بخش از داستان در ایجاد حس مسئولیت‌پذیری، ارزش‌گذاری و احترامِ مخاطبِ کودک و نوجوان به طبیعت کمک می‌کند.

کلمات کلیدی