مخاطرات محیطی همچون سیل، زلزله، فرونشست زمین، بیابان‌زایی و غیره همواره با خسارت‌های زیستی همراه بوده است. در این راستا، مدیریت سیلاب، علاوه بر حفاظت اراضی، به استفاده بهینه از منابع آب و خاک در اکوسیستم‌های طبیعی و شهری منجر خواهد شد. ایده فناوری‌های نوین چون بازچرخانی فاضلاب‌هایی با منشاء رواناب‌های سطحی و یا سیلاب، شروعی تازه برای احیاء انواع اکوسیستم‌ها با در نظر گرفتن سطح کیفیت پساب‌ است. بنابراین، این پژوهش به نقش پروژه‌های احیاء اکوسیستم از طریق مدیریت سیلاب، استفاده از آب‌های نامتعارف شهری، صنعتی، کشاورزی و سیستم هشدار اولیه سیلاب جهت کاهش خسارات زیستی، اجتماعی-اقتصادی اشاره می‌نماید.

کلمات کلیدی