این پژوهش به بررسی اصول حکمروایی خوب در توسعه پایدار کشاورزی مناطق خشک می‌پردازد تا با تمرکز بر چالش‌های خاص این مناطق، راهکارهایی جهت بهبود وضعیت مدیریت منابع و کشاورزی ارائه دهد. با توجه به محدودیت منابع آبی و قرار گرفتن بخش قابل توجهی از اراضی ایران در مناطق خشک و نیمه‌خشک، اهمیت مدیریت پایدار منابع در بخش کشاورزی بیش از پیش نمایان می‌شود. توسعه پایدار کشاورزی در این مناطق، مستلزم برنامه‌ریزی دقیق، مدیریت جامع منابع و تکیه بر اصول حکمروایی خوب است که نه تنها پایداری محیط‌زیست، بلکه امنیت غذایی را تضمین کند. این مطالعه با هدف شناسایی و تبیین اصول حکمروایی خوب در راستای توسعه پایدار کشاورزی در مناطق خشک انجام شده است. روش تحقیق مبتنی بر مرور نظام‌مند مطالعات پیشین و تحلیل محتوای کیفی بوده است تا بتوان اصول کلیدی و چارچوب‌های کاربردی حکمروایی خوب را در این حوزه شناسایی و تبیین کند. نتایج نشان می‌دهد که اصولی همچون مشارکت گروداران، شفافیت، پاسخگویی، عدالت و کارآیی از مهم‌ترین اصول حکمروایی خوب در این زمینه هستند. این پژوهش پیشنهاداتی برای بهبود مدیریت منابع و توسعه پایدار کشاورزی در مناطق خشک ایران ارائه می‌دهد.

کلمات کلیدی