بر اساس آمار سازمان بینالمللی کار )ILO ،)در سال 2022 در میان افراد 25 تا 54ساله، مادران دارای فرزند خردسال نسبت به همساالن خود شانسی کمتر برای شرکت در بازار کار دارند؛ به طوریکه شکاف مشارکت نیروی کار برای این گروه از 2/29 برای مشارکت زنان به 6/42 درصد برای مادران افزایش مییابد. بخشی از شکاف موجود که به وسیلۀ عوامل مربوط به سرمایۀ انسانی نمیتوان آن را توضیح داد، تبعیض نامیده میشود. در ایران، مطالعات تجربی زیادی در رابطه با موضوع تبعیض در بازار کار مادران انجام نشدهاند. هدف از پژوهش حاضر بررسی وجود تبعیض در دستیابی به فرصتهای شغلی برای مادران نسبت به سایر زنان در بازار کار شهری ایران با استفاده از داده های طرح هزینه - درآمد خانوارهای شهری و با استفاده از الگوی الجیت است. نتایج برآورد نشان میدهد مادر بودن شانس اشتغال زنان را 5 درصد کاهش میدهد. متغیر نرخ فعالیت مردان نسبت به سایر متغیرهای توضیحی دیگر، بر روی متغیر وابسته، یعنی شاغل بودن خانمها اثرگذارتر است و پس از آن، متغیر مادر بودن در رتبۀ دوم اثرگذاری قرار میگیرد. همچنین، میتوان گفت با کنترل تمام متغیرهای تأثیرگذار بر عرضهو تقاضای نیروی کاروفرهنگ، باز هم مادر بودن بر اشتغال زنان تأثیرگذار است.

کلمات کلیدی