در این مقاله، به منظور درک بهتر وضعیت انسان معاصر در پیچ و خم زندگی مدرن و انعکاس آن در ادبیات به بررسی آثار ژان ماری گوستاو لوکلزیو می‌پردازیم. برای نیل به این هدف، درونمایۀ شوربختی انسان معاصر و تجلی ادبی آن را در یکی از آخرین آثار این نویسنده، به نام طوفان که خود متشکل از دو داستان در ژانر کم‌تر شناخته شدۀ نوولا به نام‌های «طوفان» و «زنی بدون هویت» است مورد بررسی قرار می‌دهیم. این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی صورت می‌گیرد نشان می‌دهد که شوربختی شخصیت‌های داستانی در عواملی همچون احساس تنفر، مرور خاطرات تلخ گذشته، مرگ‌اندیشی و بحران هویتی ریشه دارد. همچنین، این مطالعه نشان می‌دهد که رابطۀ معناداری میان احساس آرامش شخصیت‌ها و رابطه‌ای که با طبیعت برقرار می‌کنند وجود دارد.

کلمات کلیدی