ناهنجاری زانوی ضربدری ناهنجاری شایعی است که منجر به تغییر راستای مناسب اندام تحتانی می گردد. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ این که در حرکات اصلاحی و اجرای برنامه های تمرینی زنجیره حرکتی باز و بسته دو نوع از رایج ترین تمرینات می باشند، می توان ﺗأﺛﻴﺮ ﮔﺬاﺭﻱ اﻳﻦ ﺩﻭ ﺷﻴﻮﻩ ﺗﻤﺮﻳنی را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ نمود؛ هدف از مطالعه حاضر مقایسه تأثیر 8 هفته تمرینات جامع اصلاحی در زنجیره حرکتی باز و بسته بر فاصله قوزک های داخلی پا دختران مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری می باشد. تعداد 20 دختر دارای ناهنجاری زانوی ضربدری به طور تصادفی و مساوی به دو گروه زنجیره حرکتی باز و بسته تقسیم شدند، اندازه گیری فاصله قوزک های داخلی پا قبل و بعد از برنامه تمرینی مورد ارزیابی قرار گرفت. برنامه تمرینی شامل 45 دقیقه، سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته بود. جهت تفسیر داده ها از آزمون شاپیروویلک و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر درسطح معنا داری 05/0 ≥ p استفاده شد. کاهش معناداری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون فاصله قوزک های داخلی پا در هر دو گروه تمرینی مشاهده شد (001/0>P) و اختلاف میانگین معناداری درگروه تمرینی زنجیره حرکتی باز مشاهده شد (012/0=P). بر اساس نتایج به دست آمده؛ هر دو نوع تمرین جامع اصلاحی در زنجیره حرکتی باز و بسته تاثیر مثبتی بر فاصله قوزک‌های داخلی پا در دختران مبتلا به ناهنجاری زانوی ضربدری دارند. تمرینات با زنجیره حرکتی باز نسبت به زنجیره حرکتی بسته در کاهش میزان فاصله قوزک‌های داخلی پا نقش بیشتری داشتند.

کلمات کلیدی