با توجه به مشکلات زیست‌محیطی ناشی از روسازی آسفالتی، از جمله انتشار گازهای گلخانه‌ای و مصرف زیاد منابع غیرقابل تجدید، توجه به مسائل محیط زیستی در مهندسی راه و روسازی بسیار اهمیت دارد. به کارگیری الیاف طبیعی گیاهی به عنوان روشی دوست‌دار محیط زیست و سازگار با اهداف توسعه پایدار در مهندسی راه و روسازی مورد استقبال محققین و مهندسین قرار گرفته است. استفاده از این الیاف به کاهش مصرف مواد و مصالح غیرقابل تجدید و کاهش انتشار کربن کمک می‌کند، زیرا این مواد از منابع تجدیدپذیر به دست می‌آیند. همچنین، الیاف طبیعی گیاهی باعث بهبود خصوصیات مکانیکی روسازی‌های آسفالتی و افزایش دوام و عمر مفید آن‌ها می‌شوند، که این امر به کاهش نیاز به تعمیر و نگهداری مکرر و در نتیجه مصرف کمتر منابع منجر می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی آخرین پیشرفت‌های تحقیقاتی در مورد استفاده از الیاف طبیعی گیاهی در روسازی آسفالتی انجام شده است. ابتدا اطلاعات اولیه درباره الیاف طبیعی، شامل انواع، ترکیبات، و خصوصیات فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی هر یک، توصیف شد. سپس خصوصیات رئولوژیکی، عملکرد در دماهای پایین، مقاومت در برابر خستگی و مقاومت برشی قیر اصلاح‌شده با الیاف طبیعی گیاهی و عملکرد روسازی مخلوط‌های آسفالتی اصلاح‌شده با این الیاف، از جمله عملکرد در دماهای بالا و پایین، حساسیت به رطوبت و مقاومت در برابر خستگی، مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه، الیاف طبیعی به عنوان یک اصلاح‌کننده دوست‌دار محیط زیست و امیدوارکننده در روسازی آسفالتی معرفی شد.

کلمات کلیدی