لغزش­های­ قدیمی یکی از عوامل شکست دامنه­ها و وقوع لغزش­های جدید در جهان هستند که با فعالیت مجدد خود، تهدید بزرگی را برای زندگی بشر، زیرساخت­ها و سازه­های مسکونی در مناطق شهری و روستایی به وجود می­آورند. در این پژوهش، فعالیت لغزش قدیمی روستای حسین‌آباد در شمال استان سمنان، با استفاده از تصاویر سنتینل 1 و تکنیک تداخل سنجی راداری PSI در بازه زمانی 2018-2020 ارزیابی شد. سپس با استفاده از مشاهدات میدانی، ارزیابی آسیب‌پذیری ساختمان­ها (BVA) و ارتباط مکانی آسیب آن‌ها با ژئومورفولوژی لغزش، رفتار فضایی- زمانی فعالیت لغزش قدیمی، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تکنیک PSI نشان می­دهد میانگین نرخ جابه­جایی به ترتیب در مدار صعودی و نزولی 19-12- و 16-22- میلی‌متر در سال است. این لغزش در تابستان حرکت خود را آغاز نموده و در دوره پربارش باران با 35- میلی‌متر بیشترین نشست را در بدنه اصلی و پای لغزش تجربه کرده است. مشاهدات الگوی ترک و ارزیابی آسیب‌پذیری ساختمان­ها نیز نتایج تداخل سنجی راداری را تأیید می­نماید. بیش از 70 درصد ساختمان­ها به دلیل بالاآمدگی و نشست خاک در بدنه اصلی و پای لغزش تخریب شده­اند. همچنین در پنجه لغزش و مرزهای جانبی خسارت کمتری به ساختمان­ها وارد شده است. این امر نشان از افزایش تغییرات در داخل توده اصلی لغزش قدیمی و حرکت مجدد آن به‌صورت لغزش چرخشی در دوره پربارش سال 2019 دارد.

کلمات کلیدی