اتصالات تیر به ستون در سازه‌های بتن‌آرمه نقشی اساسی در رفتار کلی سازه ایفا می‌کنند. بنابراین نیاز به مقاوم‌سازی اتصالاتی که در طول زمان تحت بارگذاری‌های مختلف دچار آسیب شده‌اند و یا تنها بر اساس بارهای ثقلی طراحی شده‌اند، ضروری به نظر می‌رسد. امروزه تقویت برشی اتصالات با پلیمرهای مسلح شده با الیاف (FRP) مورد توجه محققین قرار گرفته است. از آنجا که نیروی برشی وارد شده به اتصال توسط مکانیزم خرپای تشکیل شده توسط میلگردهای افقی و قائم و همچنین نیروی فشاری بتن منتقل می‌شود، قبل از تقویت توسط مصالح FRP بتن اتصال نقش اصلی را در ظرفیت برشی ایفا می‌کند. در این مطالعه ۷ نمونه‌ی اتصال خارجی بتن‌آرمه در مقیاس ۳/۲ و در دو گروه مقاومتی بتن ۳۰ و ۴۲ مگاپاسکال طراحی و ساخته شد. در این اتصالات ضوابط لرزه‌ای در نظر گرفته نشد. دو نمونه تا تغییرمکان نسبی ۵/۱ و دو نمونه‌ی دیگر تا تغییرمکان نسبی ۳ درصد خسارت و سپس با مصالح FRP به روش نصب در نزدیک سطح (NSM‌) تقویت شدند. از سه نمونه‌ی دیگر، یکی با و دو نمونه بدون در نظر گرفتن ضوابط لرزه‌ای به عنوان نمونه‌های کنترل در دو سطح مقاومتی بتن، تنها تحت بارگذاری چرخه‌ای قرار گرفتند. هدف از در نظر گرفتن دو سطح مقاومت بتن متفاوت، بررسی تاثیر افزایش مقاومت بتن در محدوده‌ی نرمال مهندسی بر عملکرد اتصال مقاوم‌سازی شده به روش NSM بود. مطابق با یافته‌های این پژوهش، نمونه‌های تقویت شده‌ی خسارت دیده با مقاومت فشاری بتن ۴۲ مگاپاسکال توانستند ظرفیت باربری اتصال را تا ۱۲ درصد نسبت به نمونه‌ی کنترل لرزه‌ای با مقاومت فشاری بتن ۳۰ مگاپاسکال افزایش دهند. همچنین افزایش در مقاومت بتن به اندازه‌ی ۱۲ مگاپاسکال، سبب افزایش ۲۰، ۴۰ و ۶۵ درصدی به ترتیب در ظرفیت باربری، سختی و توانایی اتلاف انرژی نمونه‌های تقویت شده به روش NSM شد.

کلمات کلیدی