ساختمان سبز به عنوان یک روش مؤثر برای تعامل بین توسعه سریع ساخت‌وساز، حفظ منابع با داشتن کمترین تأثیر بر محیط زیست و توزیع انرژی‌های تجدیدپذیر و پاک تلقی می‌شود. در حالی که ساختمان سبز چنین منافع بالقوه‌ای را دارا می‌باشد، ریسک-های مرتبط با ساختمان‌های سبز کمتر مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. لذا هدف این تحقیق شناسایی و اولویت‌بندی ریسک‌های پیش‌رو توسعه و اجرای ساختمان‌های سبز در کشور‌ ایران است و تعیین میزان اهمیت محدودیت‌های چهارگانه پروژه در مؤثرترین ریسک‌های شناسایی شده و اولویت‌بندی محدودیت‌ها در پروژه‌های ساختمان‌‌سازی سبز است. در این تحقیق با بررسی و ارزیابی موضوع ریسک توسعه و اجرای ساختمان‌های سبز در منابع علمی و پژوهشی، 10 ریسک مشتمل بر: اقتصادی، قراردادی، مدیریتی، آموزشی، قانونی، صنعت، عملکردی، بازار، زیست‌محیطی و ایمنی شناسایی شد. سپس با طراحی و تدوین ابزار پرسشنامه، اهداف تحقیق طی دو مرحله مورد ارزیابی قرار گرفت. در مرحله اول ریسک‌های شناسایی شده با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) اولویت‌بندی گردید و مؤثرترین ریسک‌ها تعیین شد. طی مرحله دوم با هدف تعیین میزان اهمیت محدودیت‌های چهارگانه مدیریت پروژه (هزینه، زمان، کیفیت و حوزه‌کاری) و میزان تأثیر مؤثرترین ریسک‌ها بر چهار محدودیت، به روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) ارزیابی و تعیین گردید. نتایج مرحله اول نشان داد که پنج ریسک اقتصادی، بازار، عملکردی، صنعت و ایمنی، مؤثرترین ریسک‌های توسعه و اجرای ساختمان‌های سبز است. نتایج مرحله دوم نشان داد که اهمیت محدودیت کیفیت در اولویت اول و پس از آن به ترتیب هزینه، زمان و حوزه‌کاری در اولویت‌های بعدی قرار گرفت، به طوری که هزینه در ریسک اقتصادی و بازار، حوزه‌کاری در ریسک عملکردی، زمان در ریسک صنعت، و در نهایت کیفیت در ریسک ایمنی بالاترین اولویت را کسب کردند.

کلمات کلیدی