طرحواره، در حوزه ی رشد شناختی به صورت قالبی در نظر گرفته می شود که بر اساس واقعیت یا تجربه شکل می گیرد تا به افراد کمک کند تجربه ی خود را تبیین کنند. طرحواره ها، ساختاری هستند که در نخستین سالهای زندگی انسان بر اساس تجربه ی فرد و اطرافیانش شکل می گیرد. بیطار در رمان «یومیات مطلقة» به خوبی توانسته است بازخوردهای روانکاوانه ی شخصیت زن رمانش را با دقتی شگرف به تصویر بکشد. این نحوه ی پرداخت شخصیت، ضرورت انجام پژوهشی با رویکرد روانشناختی را تبیین می کند. پژوهش حاضر که به شیوه ی تحلیل محتوا صورت گرفته است، بر آن است با توجه به نظریه ی طرح واره ی درمانی جفری یانگ، از دلایل شکل گیری طرح واره های ناسازگار اولیه در وجود شخصیت زن این رمان پرده بردارد و راهبردهای برون رفت او از این طرح واره را بررسی کند. نتایج پژوهش حاکی ازآن است که: فقدان الگوهای کارآمد، بستری مناسب را برای پدیدآیی طرح واره های ناسازگار اولیه در روان شخصیت مذکور فراهم آورده است. استیصال و درماندگی این شخصیت در برابر طرح واره های غیرشرطی محرومیت هیجانی، بدرفتاری و وابستگی، با خاستگاه هایی از قبیل: عدم حمایت والدین در شرایط بحران عاطفی، سرزنش والدین و پرخاشگری همسر سابق، و تحت کنترل والدین بودن، موجب پناه بردن او به طرح واره های شرطی اطاعت و ایثار گردیده است. این شخصیت در نهایت برای رویارویی با طرح واره های غیرشرطی خویش به سبک جبران افراطی روی آورده است.

کلمات کلیدی