زمینه و هدف: احتمال مورد خشونت قرار گرفتن یک فرد در خانواده به مراتب بیشتر از بیرون خانوداه است. هدف این تحقیق بررسی خشونت خانوادگی به ویژه خشونت خواهر و برادرآزاری در میان خانواده های استان شهرکابل افغانستان است. روش کار: این تحقیق براساس روش نمونه گیری در دسترس ساده به تعداد 370 نفر دختر و پسر در خانواده-های شهر کابل با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته به صورت پیمایشی انجام شده است. یافته ها و نتیجه گیری: یافته های توصیفی نشان می دهد که در بین خانواده های شهر کابل، خواهر و برادر آزاری جسمی 26.4%، خواهر برادر آزاری روانی 26.4% و در رتبه آخر خواهر و برادر آزاری جنسی 10.2% قرار می گیرد. سن قربانی خواهر و برادر آزاری بالای 16 سال در پسر و دختر (5/54%) بیشترین فراوانی را دارا بودند. 28% بیشترین خواهر برادرآزاری در فرزند 4 به بعد، 54.5% قوم تاجک و 41.5% تحصیلات ابتدای میزان بالای خواهر و برادرآزار را در خانواده ها دارا بودند. از سوی دیگر، 37.6% در خانواده بیکار، 36% خانواده کم درآمد،50% والدین زندگی تنها می کنند و 54.4% خانواده های که دارای وسایط نقلیه هستند بیشتر فراوانی خواهر و برادر آزاری را دارا بودند. یافته های تحلیلی نشان می دهد ویژگی های فرهنگی و اجتماعی خانواده ها مانند میزان تحصیلات والدین، فقر و بیکاری بر میزان خشونت میان خواهر و برادرها تاثیرگذار است و دانش آموزانی که به لحاظ زمینه های خانوادگی سطح پایین تری نسبت به سایرین داشتند، خشونت در میان آنها رواج بیشتری داشته است. نتایج نشان می دهد که عوامل اجتماعی و سطح فرهنگی درون خانواده ها، بر میزان خشونت بین فرزندان مؤثر است؛ بنابراین چنانچه جامعه ای بتواند از طریق آموزش مؤلفه های هنجاری و فرهنگی خانواده ها را تقویت نماید، می تواند سبب ارتقای سلامت خانواده ها شود.

کلمات کلیدی