شرمساری بازپذیرانه در حال حاضر به‌عنوان یک پدیدة مهم و جهانی در حوزة جرم‌شناسی، روانشناسی و جامعه‌شناسی معرفی ‌شده است. پیش‌زمینة این پدیده شرم است که به‌عنوان نیروی محرکه‌ای برای محدودیت‌هایی که رفتارهای فردی را در محدوده‌های اجتماعی و اخلاقی تعیین می‌کند، تفسیر شده است. ایدة شرمساری مجدد از نظریه‌ای ناشی می‌شود که از تمایل به نتایج بهتر عدالت کیفری ایجاد شده است که اخیراً توجه پژوهشگران روانشناسی، جامعه‌شناسی و به‌خصوص جرم‌شناسی در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. موضوع شرمساری بازپذیرانه در دهة 1980 توسط بریث ویت مطرح و به محور اصلی پژوهش‌ها تبدیل شد. پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان شرمساری بازپذیرانه در بین نوجوانان و جوانان مقاطع دبیرستان و دانشگاه شهر هرات- افغانستان در سال 1402 در محیط‌های سه‌گانة آموزشی، اجتماعی و خانواده انجام گرفت. تحقیق حاضر از روش کمی، با استفاده از نمونه گیری تصادفی، و ابزار پرسشنامة محقق ساخته، با نرم‌افزار spss تحلیل شد. جامعه آماری پژوهش 380 نفر از نوجوانان و جوانان مقاطع تحصیلی دبیرستان و دانشگاه‌های هرات می باشد. نتایج نشان داد که میزان شرمساری بازپذیرانه در محیط خانواده، محیط اجتماعی و محیط آموزشی یکسان نیست. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین شرمساری بازپذیرانه در فضای آموزشی در سطح بالا و در خانوادة سطح متوسط و شرمساری بازپذیرانه در فضای اجتماعی نسبت به دو متغیر دیگر کمتر است. فضای آموزشی، یک فضای اجتماعی و فرهنگی است که در شرمساری بازپذیرانه بیشترین نقش را دارد و با غنی‌سازی این فضا میزان شرمساری افزایش می‌یابد.

کلمات کلیدی