اصطالح تفسیر انفسی که در آثاربعضی اندیشمندان معاصرمانند عالمه حسن زاده آملی استفاده شده،با ابهاماتی روبروست. چرا کهاز یک سوسخن ازتفسیراستو از سوی دیگرمصادیقتفسیر انفسی در آثار ایشان، تداعی کننده روش تاویل قرآن در رویکرد عرفانی است. لذا این پرسش ایجاد می شود که حقیقت تفسیر انفسی چیست و چه رابطه ای با تاویل قرآن دارد.پژوهش حاضر با روش توصیفی _ تحلیلی، پس از تبیین تفسیر انفسی از میان کاربردهای آن در آثارعالمهحسن زاده آملی، به رابطه آن با تاویل در نظر ایشان، می پردازد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که تفسیر انفسی همان تاویل است که بیشتر به مبانی انسان شناسی تاکید دارد. البته تفاوت هایی نیز میان این دو وجود دارد؛ مانند این کهتفسیر انفسی،که نوعیتفسیر وجودی است، به معنایبیان مقامات عروجی انسان است، درحالی که تاویل لزوما وجودی نیست.تفسیر انفسی موجب ارتقاء نفس انسان ودریافت حقایق قرآن، در مقامات شامخ آن ها می شود.

کلمات کلیدی