هدف: پژوهش حاضر پدیدار نگاری تجارب شاگردان مرحوم دکتر علی شریعتمداری، جهت تعیین مؤلفه‌هایی برای تدریس اثر بخش در آموزش عالی است، تا بر این اساس و به-کارگیری مؤثر مؤلفه‌های تدریس اثربخش در آموزش عالی و زمینه ارتقاء و بهبود در تدریس اثربخش فراهم شود. روش: رویکرد پژوهش از نوع کیفی و روش پدیدار نگاری است. جامعه مورد مطالعه شامل پانزده نفر از اساتیدی که از شاگردان استاد فقید تعلیم و تربیت دکتر علی شریعتمداری بودند، است که با روش نمونه‌گیری هدفمند از نوع گلوله برفی، تا رسیدن به درجه اشباع انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه نیمه ساختار یافته است. یافته‌ها: اطلاعات ثبت شده از مصاحبه‌ها بر مبنای روش سه مرحله‌ای کدگذاری شد. در کدگذاری باز کدهای اولیه از مصاحبه‌ها استخراج شد. سپس این مفاهیم بر اساس محتوا در قالب مقولات عمده دسته‌بندی شد و کدگذاری محوری انجام گرفت. مرحله آخر کدگذاری انتخابی بود. این مرحله از طریق مقایسه هر مقوله محوری با دیگر مقوله‌ها انجام شد. بررسی نتایج به دست آمده از مصاحبه‌ها نشان داد که بر اساس دیدگاه اساتید مؤلفه‌های تدریس اثربخش را می‌توان درچهارمقوله اصلی؛ مهارت‌های تدریس، مهارت‌های شخصیتی و رفتاری، مهارت‌های ارتباطی، مهارت‌های ارزشیابی و هفده زیر مقوله طبقه‌بندی کرد. نتیجه: برای اثربخش کردن تدریس در آموزش عالی بایستی یک نوع رفتار جدی آمیخته با انعطاف‌پذیری و تعادلی منطقی از ضوابط و روابط در تدریس دانشگاهی برقرار کرد. دردانشگاه‌ها باید شرایطی فراهم شود تا زمینه تبادل تجارب اساتید با تجربه و پیش کسوت با نواستادان فراهم شود.

کلمات کلیدی