هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله ذهن­آگاهی کودک محور بر کارکردهای اجرایی و دشواری تنظیم هیجان کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو‌ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کودکان دختر دارای اضطراب اجتماعی (10 و 11سال ) مراجعه­ کننده به مراکز روان‌شناسی و مشاوره شهر مشهد در سال 1400 بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 38 دانش­آموز دختر که به شیوه نمونه­گیری در‌دسترس انتخاب و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. گروه آزمایش مداخله‌های درمانی 10 جلسه­ای مربوط به ذهن­ آگاهی را در طی دو ماه‌و‌نیم دریافت کردند. این در حالی است که گروه کنترل هیچ­گونه مداخله­ای را در طول پژوهش دریافت نکردند. ابزارهای استفاده‌شده شامل پرسشنامه دشواری تنظیم ­هیجان گرتز و روئمر ( 2004) و فرم طولانی پرسشنامه نقایص کنش­های اجرایی کودکان و نوجوانان توسط بارکلی (2012) بود. داده­های حاصل از پژوهش به­شیوه تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه‌و‌تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه­ گیری پیاپی نشان داد که اثربخشی برنامه مداخله­ ذهن ­آگاهی کودک­ محور بر کارکردهای اجرایی (001/0≥p) و تنظیم هیجان (001/0≥p) در دانش‌آموزان دارای اضطراب اجتماعی اثر داشته است و این تأثیر در مرحله پیگیری دو‌ماهه پایدار ماند. نتیجه­گیری: براساس یافته ­های پژوهش حاضر می­توان چنین نتیجه گرفت که ذهن ­آگاهی می­تواند به­عنوان یک روش درمانی کارآمد برای بهبود کارکردهای اجرایی و تنظیم هیجان در کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی استفاده شود.

کلمات کلیدی