زمینه: پرورش نژادهای شیری گوسفند در سیستم‌های بسته طی دهه اخیر به دلیل بهره‌وری بالا گسترش یافته است. در این سیستم‌ها، معمولا بره‌ها بلافاصله پس از تولد از مادر جدا شده و با روش‌های دستی مانند بطری شیر یا لوله مری با آغوز تغذیه می‌شوند. اهداف: هدف این پژوهش، مقایسه کارایی دو روش تغذیه با آغوز (لوله‌ مری (ET) و بطری شیر (NB)) در انتقال ایمنی مادری به بره‌های نژاد لاکُن و ارزیابی مزایای عملی آنها بود. روش‌ها: در این پژوهش، 200 رأس بره لاکُن به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. هر گروه حجم یکسانی از آغوز را از طریق لوله‌ مری یا بطری شیر دریافت کردند. برای ارزیابی انتقال ایمنی مادری، 48 ساعت پس از تغذیه، نمونه‌های خون جمع‌آوری و با استفاده از رفرکتومتر بریکس تحلیل شد. داده ها با آزمون t مستقل در نرم افزار SPSS بررسی شدند. نتایج: میانگین بریکس سرم در گروهET، 45/0±63/8 و در گروه NB، 51/0±68/8 بود (دامنه: 7.6-10). در گروه ET، 7درصد بره‌ها ایمنی ضعیف(بریکس کمتر از 8)، ، 81 درصد قابل‌قبول (بریکس 8 تا 9) و 12درصد خوب (بریکس بیشتر از 9) داشتند؛ این مقادیر در گروه NB به ترتیب 6درصد، 78درصد و 16درصد بود. آزمون t مستقل تفاوت معنی‌داری بین دو گروه نشان نداد (74/0- = , t46/0 P =).. تحلیل رگرسیون رابطه خطی معنی‌داری بین بریکس آغوز (دامنه: 21-31) و بریکس سرم را تأیید کرد (62/0 ET: r² = ، 002/0 P = ؛ 58/0 NB: r² = ، 003/0P=). تلفات عفونی در گروه ET، 7درصد و در گروه NB، 8درصد بود. میانگین وزن‌گیری روزانه در گروه ET، 2/31±221 گرم و در گروه NB، 8/37±217 گرم بود که تفاوت معنی‌داری نداشت (81/0 t = ، 42/0 P =). نتیجه‌گیری: هر دو روش تغذیه (لوله مری و بطری شیر) به‌طور یکسان در انتقال ایمنی مؤثر بودند، اما روش لوله مری به دلیل سرعت بیشتر، کاهش زمان انتظار در اوج زایش و اطمینان از تحویل دقیق آغوز، از نظر عملی برتری دارد. این روش به‌ویژه در گله‌های بزرگ یا شرایط محدود زمانی توصیه می‌شود.

کلمات کلیدی