زمینه و هدف: با توجه به گسترش مصرف رسانه و ابزارهای دیجیتال و کمبود اطلاعات در مورد میزان و نوع استفاده و تنوع ابزارهای دیجیتال (مانند لپ‌تاب، تبلت و ...) در اختیار نوجوانان ایرانی و نگرش آن‌ها نسبت به استفاده از این ابزارها مطالعه حاضر با سه هدف انجام شد: الف) نوجوانان کدام ابزارهای دیجیتال را بطور شخصی دارا هستند، ب) نوجوانان به چه میزانی از ابزارهای دیجیتال و زیر مجموعه‌های آن (گیم، ویدیو، رسانه اجتماعی و ... ) استفاده می‌کنند، ج) نگرش نوجوانان نسبت به استفاده خود و خانواده از ابزار‌های دیجیتال چگونه است؟ روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی به صورت زمینه یابی انجام شد. با نمونه گیری در دسترس، تعداد 175 نوجوان در دامنه سنی 16-14 سال از دو مدرسه دخترانه و پسرانه پرسشنامه صفحه نمایش هیوتون و همکاران (2020) را تکمیل کردند. از روش آمار توصیفی (فراوانی و درصد) برای پاسخ به سوالات پژوهش استفاده شد. یافته‌ها: بیشترین ابزار در اختیار گوشی هوشمند (68.8%) و کمترین کامپیوتر رومیزی (22.2% ) بود و 0.5% همه موارد را داشتند. میزان مصرف ابزار دیجیتال، آنها به طور متوسط روزانه الف) بین 2 تا 3 ساعت نمایش تلویزیونی، آپارت، یوتیوب و... ، ب) بین 1 تا 2 ساعت بازی‌ با موبایل، تبلت و ... ج) بین نیم تا 1 ساعت برای انجام تکالیف. د) بین 1 تا 2 ساعت برای رسانه‌های اجتماعی. زمان صرف می‌کنند. در بررسی نگرش نوجوانان، 63% آنها تمایل به صرف زمان بیشتر برای ابزارهای دیجیتال و به ترتیب 61% و 56.3% آنها نگران اثرات ابزارهای دیجیتال بر سلامت جسمانی، روانی و زندگی اجتماعی خود بودند. در نهایت 65% مخالف همراهی والدین در استفاده از ابزارهای دیجیتال و 44.7% اذعان داشتند که تلاش والدینشان برای محدود کردن آنها در استفاده از ابزار دیجیتال موجب جدال می‌شود. نتیجه گیری: دو سوم نوجوانان از حداقل یک ابزار دیجیتال برخوردارند و روزانه به طور میانگین مایلند حداقل بین 4 و نیم تا 8 ساعت وقت صرف ابزارهای دیجیتال کنند. جدال و کشمکش در محدود کردن نوجوانان از طرف والدین و همراهی والدین در استفاده از ابزارها دغدغه نوجوانان را شکل می‌دهد. نحوه مدیریت والدین چالشی است که برای بر طرف کردن آن باید چاره‌ای اندیشید.

کلمات کلیدی