بر اساس فرضیۀ ریاضیات جسمانی، که بر پایۀ معناشناسی شناختی بناشده است، مبنا و خاستگاه مفاهیم ریاضی، جسمانیت انسان است و لذا فرضیات مخالف نظیر ریاضیات افلاطونی، که هستی ریاضیات را مستقل از انسان فرض می‌کنند، مورد تأیید علوم شناختی متأخر نیستند. در این پژوهش بر مبنای روش توصیفی- تحلیلی و بر پایۀ فرضیۀ ریاضیات جسمانی، خاستگاه شناختی مفهوم بی‌نهایت ریاضی، حد و سایر مفاهیم برآمده از آن‌ها نظیر اعداد ترامتناهی، مشتق و انتگرال موردبررسی توصیفی قرارگرفته‌اند. در این پژوهش ضمن توصیف مفهوم عدد و مجموعه‌های اعداد؛ مفهوم بی‌نهایت بر اساس استعارۀ پایۀ بی‌نهایت که نوعی استعارۀ مفهومی است توصیف‌شده و بر این اساس اعداد بی‌نهایت کوچک، مفهوم حد، اعداد ترامتناهی و درنهایت حساب دیفرانسیل و انتگرال یا حسابان که بر مبنای دو مفهوم مشتق یا دیفرانسیل و انتگرال بناشده است، تحلیل‌شده‌اند. بر این مبنا نقش طرح‌واره‌های تصویری، ساختارهای مفهومی مانند مجاز، استعاره و آمیزه در شکل‌گیری مفاهیم پایۀ علم حساب بر اساس شم زبانی و به شکل درون‌نگرانه قابل توصیف است و این تحقیق به بررسی توصیفی خاستگاه مفاهیم پایۀ علم حساب بر اساس بدنمندی و ساختارهای مفهومی برآمده از نسل دوم علوم شناختی پرداخته است.

کلمات کلیدی