موسیقی رپ یکی از گفتمان های حاضر در ایران به شمار می رود که از اواخر دهه 70 وارد ایران شد و با خود نوعی فرهنگ جدید را پایه ریزی کرد. یکی از ویژگی های این موسیقی، واژه های خاصی است که در متن ترانه های آن به کار می رود. به نظر می رسد رپرها با تلفیق واژه های بیگانه و زبان مخفی فارسی سعی در ایجاد گونه زبانی خاصی دارند تا هویت خود را در جامعه تثبیت کنند. هدف از این پژوهش نیز شناسایی فرآیندهای واژه سازی در این نوع ترانه هاست تا فضای فکری این فرهنگ بیشتر شناخته شود. در این پژوهش از 20 ترانه رپ فارسی برای استخراج داده‌های مورد نظر استفاده شد. این نمونه‌ ها هر چهارنسل موسیقی رپ ایران را در بر می‌گیرد. در انتها مشخص شد فرآیندهایی که در این گونه زبانی بیشترین کاربرد را دارد، عبارتند از: ابداع، گسترش معنایی، ترکیب، کوتاه سازی، قرض گیری و سرواژه‌سازی که قرض‌گیری بیشترین کاربرد را در این فرآیندها به خود اختصاص داده بود.

کلمات کلیدی