بقای مسئولیت بیمه‌گر در فرض تخلف در صدور بیمه‌نامه یکی از احکام جدید در قانون بیمه اجباری مصوب 1395 است که علی‌رغم بیان یک قاعده عمومی، به نتیجه‌ای خلاف قاعده نیز در برخی صور می‌توان دست یافت. حمایت از زیان‌دیده و ایجاد رویه واحد قضایی ایجاب می‌کند تا قلمروی مسئولیت بیمه‌گر در فروض مختلف تخلف ارزیابی و مسئولیت وی تحلیل شود. این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که تقصیر بیمه‌گر در صدور اصل یا شرایط بیمه‌نامه تا چه اندازه مسئولیت مدنی و انتظامی وی را به دنبال دارد؟ نگارندگان پس از بررسی جهات قانونی و با در نظر گرفتن روح حاکم بر قانون بیمه اجباری به این نتیجه رسیدند که مبنای مسئولیت در فرض فقدان قرارداد بیمه مستلزم تبعیت از قواعد عمومی مسئولیت مدنی است. شناسایی مسئولیت قراردادی بیمه‌گر متخلف در فرض بطلان عقد بیمه نیز بر مبنای نهاد عدم قابلیت استناد بطلان که به ‌حکم قانون مقرر شده، مناسب‌تر است و حمایت بهتری از بیمه‌گذاری که به ‌ظاهر عقد بیمه اعتماد کرده را به دنبال دارد. تخلف بیمه‌گر از درج امتیازهای خاص قانونی بیمه‌گذار یا زیان‌دیده نیز باعث می‌شود تا توافق در این راه باطل و مطابق اراده قانون‌گذار، چنین امتیازهایی بر عقد طرفین تحمیل شود.

کلمات کلیدی