موزه‌ها مکان‌های بسیار مهمی برای ارائه فرهنگ هستند که غالبا نگاهی بین المللی به فرهنگ ارائه می دهند. ازاین منظر، ترجمه نقش کلیدی در موزه ایفا می کند. استورج (2007) به دو جنبه ترجمه در موزه اشاره می کند : \\\"ترجمه در موزه\\\" و \\\"موزه به عنوان ترجمه\\\". این مقاله تلاش دارد تا با بررسی سطح اول، از منظر بینا متنی و نیز بینافرهنگی، به بازنمایی وضعیت ترجمه به عنوان ابزار انتقال فرهنگ در موزه بپردازد. در ترجمه بین زبانی در موزه باید به عوامل مختلفی توجه کرد : متن مبدا از نظر میزان انتقال اطلاعات ارائه شده (جزئی یا گروهی)، متنی یا صوتی بودن، طول متن مبدا در مقایسه با متن مقصد، حذف یا اضافه یا تغییر عناصر فرهنگی مرتبط با دو زبان، چیدمان متن، و در نهایت چارچوب تعاملی متن با خواننده. تغییرات متن مقصد رابطه پیوسته ای با خواننده دارد و لازم است سطح تعاملی لازم را با استفاده از فیلترهای فرهنگی مناسب پر کند و بدین ترتیب، به انتظارات مخاطب پاسخ دهد. برای موزه ها حیاتی است که این اصل را به رسمیت بشناسند که بازدید کنندگان خارجی، بنا به نژاد و فرهنگ و سن و ملیت و زبان، با فرضیات و انتظارات متفاوتی به آنجا می آیند و تلاش نمایند به شیوه مطلوب این انتظارات را برآورده سازند. در خصوص تولید ترجمه در موزه تحقیقاتی صورت گرفته است ولی در مورد مصرف آن، نیاز به کار بیشتر حس می شود. این پژوهش خواهد کوشید با نگاه مخاطب محور، مبحث ترجمه در موزه را بررسی کند و با برجسته کردن این نقش، اهمیت ترجمه مخاطب محور را بیشتر به موزه داران یادآور شود.

کلمات کلیدی