عنوان : ( بررسی کنوانسیون سنگاپور در خصوص سازش نامه های حاصل از میانجی گری )
نویسندگان: رضا معبودی نیشابوری , سیدعلیرضا رضایی ,
Full Textچکیده
میانجیگری یا سااازش به عنوان یکی از قدیمیترین طرق حل و فصاال اختلافات، هیچگاه نتوانسااته جایگاهی م شابه داوری یا دادر سی بیابد. مزایای متعدد این روش هم برای طرفین دعوا و هم برای سی ستم ق ضایی ک شورها، موجب گردیده که، جهت رفع ضعف اصلی میانجیگری )عدم حمایت اجرایی از سازشنامه به عنوان نتیجه فرایند میانجیگری(، سازمان ملل متحد اقدام به ت صویب کنوان سیون سنگاپور نماید که به ام ضای ک شور ایران نیز ر سیده است. در پژوهش حاضر، قواعد و مواد معاهده مذکور مورد بررسی قرار گرفته است و نهایتا مقاله حاضر به این نتیجه نائل آمده اسات که قطعاً کنوانسایون سانگاپور با فراهم کردن زمینه و توساعه میانجیگری، اقدامی حائز اهمیت در جهت توسعه میانجیگری است و به مقنن ایرانی پیشنهاد میشود که به امضای کنوانسیون سنگاپور اکتفا نکند و به این معاهده ملحق شود.
کلمات کلیدی
, سازش, حمایت اجرایی, اعتبار امر مختوم, گزارش اصلاحی, سازشنامه منعکس در رای داوری
@inproceedings{paperid:1103730,
author = {معبودی نیشابوری, رضا and رضایی, سیدعلیرضا},
title = {بررسی کنوانسیون سنگاپور در خصوص سازش نامه های حاصل از میانجی گری},
booktitle = {سومین کنفرانس بین المللی صلح پژوهی},
year = {2022},
location = {قم, ايران},
keywords = {سازش، حمایت اجرایی، اعتبار امر مختوم، گزارش اصلاحی، سازشنامه منعکس در رای داوری},
}
%0 Conference Proceedings
%T بررسی کنوانسیون سنگاپور در خصوص سازش نامه های حاصل از میانجی گری
%A معبودی نیشابوری, رضا
%A رضایی, سیدعلیرضا
%J سومین کنفرانس بین المللی صلح پژوهی
%D 2022
