محدوده اکتشافی بندچرک در مرز باختری پهنه ایران مرکزی، در شمال استان اصفهان قرار دارد. رخنمون‌های سنگی در این محدوده مجموعه دگرگونه‌های پالئوزوئیک-مزوزوئیک انارک، توالی رسوبی کرتاسه پیشین، کنگلومرای پالئوسن و سنگهای آتشفشانی ائوسن هستند. توالی میزبان کانه‌زایی از پایین به بالا شامل دو واحد سنگی است: 1) مجموعه دگرگونه پالئوزوئیک-مزوزوئیک و 2) توالی کرتاسه زیرین. بافت کانه‌زایی بیشتر از نوع رگه-رگچه‌ای، جانشینی، برشی، نواری، خالدار و بقایای میکروبی (تمشکی، کروی و سوزنی) است. کانه‌های اصلی بترتیب هماتیت، گوتیت، پیرولوسیت، براونیت، پسیلوملان و کمتر هاسمانیت، تودوروکیت و مانگانیت همراه با گالن، پیریت و کالکوپیریت می‌باشد. کانی‌های باطله بیشتر دولومیت، کوارتز، کلسیت، باریت و سیلیس بی‌شکل هستند. بررسی‌های مغناطیس‌سنجی یک ناهنجاری مغناطیسی بزرگ (تا 2900 نانوتسلا) را نشان می‌دهد که منطبق بر موقعیت توده متاگابرویی غنی از مگنتیت در خاور منطقه مطالعاتی است. تفسیر مغناطیس‌سنجی با استفاده از شواهد زمین‌شناسی به یک تاقدیس نامتقارن اشاره دارد و رخداد هماتیت در بالهای آن دیده شده است.نمونه‌های معدنی مقادیر بالایی از Ba، Pb، Si و Sr و مقادیر پایینی از Co، Ni، P و Ti دارند. نتایج ما نشان دادند که کانی‌زایی به ترتیب در طی سه فرایند دگرگونی، گرمابی و هوازدگی تشکیل می‌شود. بر پایه مطالعات کانی‌شناسی، بافت و تغییرات زمین‌شیمیایی، کانه‌زایی اقتصادی بندچرک شباهت زیادی با یک سامانه فعال گرمابی دارد که گردش محلول‌ها درون مجموعه دگرگونه انارک شرایط را برای تشکیل کانسارسازی فلزات آهن و منگنز فراهم کرده باشد. اگر چه بخشی از کانه‌زایی نتیجه شستشوی آهن و منگنز توسط آبهای جوی، در طی بالاآمدگی و هوازدگی تشکیل شده است.

کلمات کلیدی