با توجه به توسعه سریع ساختمان‌های بلند و سازه‌های بتنی با اندازه‌های بزرگ و دهانه‌های بلند، استفاده از بتن سبک به طور فزاینده‌ای رایج شده است. این نوع بتن در مقایسه با بتن‌های معمولی، دارای چگالی پایین‌تر، عایق حرارتی بهتر و قابلیت جذب انرژی بیشتری است. بتن سبک منجر به کاهش وزن سازه و همچنین کاهش هزینه‌های ساخت می‌شود. در حال حاضر، بسیاری از تحقیقات و آزمایش‌ها به دنبال تولید بتن سبکی با مقاومت بالاتر و چگالی کمتر هستند تا بتوان از آن در المان‌های سازه‌ای و باربر استفاده کرد. کاهش وزن سازه به ویژه در شرایطی مانند زلزله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. از سوی دیگر، تولید زباله‌های حاصل از محصولات پتروشیمی به عنوان یکی از معضلات زیست‌محیطی عمده، به ویژه در چند دهه اخیر، خود را نمایان کرده است. دفن این ضایعات به عنوان چالشی بزرگ برای کشورهایی مانند ایران که دارای صنعت پتروشیمی گسترده‌ای هستند، مطرح می‌باشد. در مقاله حاضر، ساخت بتن سبک غیرسازه‌ای با استفاده از اکسی آمینوتری آزید (OAT)، به عنوان یکی از رایج‌ترین محصولات جانبی صنایع پتروشیمی، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که نمونه‌های حاوی درصدهای مختلف از ضایعات شیمیایی، مقاومت فشاری لازم برای استفاده در صنعت ساختمان را احراز کرده و نسبت به مصالح متداول برای ساخت دیوار، دارای مقاومت حرارتی بیشتری هستند. این ویژگی‌ها به کاهش اتلاف سوخت و انرژی در ساختمان‌ها کمک می‌کند.

کلمات کلیدی