مقدمه: سرطان پستان از جمله بیماری‌های التهابی است که بی‌تحرکی از عوامل بروز آن محسوب می‌شود و به ‏نظر می‌رسد فعالیت‌های ورزشی از طریق برقراری هموستاز و تعدیل التهاب می‌تواند نقش مهمی در بهبود آن ایفا کند. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر 12 هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر مقادیر سرمی اینترلوکین-17و اینترلوکین-10 در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه‏ تجربی تعداد 45 زن یائسه بعد از خاتمه درمان‏ های سرطان پستان (سن: 91/3± 25/57) به شکل تصادفی در سه گروه 15 نفره تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MOD) و کنترل قرار گرفتند. تمرینات HIIT و MOD به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته با استفاده از دوچرخه کارسنج انجام شد. شاخص‌های ترکیب بدنی و بیوشیمیایی 48 ساعت قبل و پس از انجام مداخلات مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری کمتر از 05/0 تجزیه‌ و تحلیل شد. یافته‏ ها: نتایج نشان داد 12 هفته تمرین در گروه HIIT و MOD باعث کاهش معنادار مقادیر اینترلوکین-17 (به ‏ترتیب 001/0p<، 004/0p=) و افزایش معنادار مقادیر اینترلوکین-10 (به ‏ترتیب 005/0p=، 027/0p=) شد. این در حالی بود که تنها در مقادیر اینترلوکین-17 اختلاف معناداری (004/0p=) بین گروه تمرین تناوبی و کنترل مشاهده شد. علاوه بر این اختلاف معناداری بین دو گروه تمرینی در مقادیر اینترلوکین-17 و اینترلوکین-10 مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه‌گیری: به‏ نظر می‌رسد انجام تمرینات تناوبی با شدت زیاد و تمرینات تداومی با شدت متوسط می‌تواند از طریق تعدیل عوامل التهابی و ضدالتهابی به‌عنوان یک عامل مؤثر در کنار سایر روش‌های درمانی در بهبود بیماری سرطان پستان مورد توجه قرار گیرد.

کلمات کلیدی