از اهداف توسعه پایدار، کاهش فقر از طریق گسترش شمول مالی در سراسر جهان است. فناوری مالی یا فین‌تک در ایران در دهه اخیر توسعه یافته است و می‌تواند در آینده با افزایش دسترسی به تکنولوژی‌های مدرن و تمایل کاربران به استفاده از خدمات الکترونیکی، گسترش یابد؛ اگرچه در گزارش‌های سازمان ملل، پتانسیل فین‌تک برای کاهش محرومیت‌های مالی و ارتقای شمول مالی برجسته شده است، اما در مورد اثرات اجتماعی آن هنوز اتفاق نظر وجود ندارد. این مقاله با استفاده از رویکرد رگرسیون پانل کوانتایل یا چندکی، به بررسی تأثیر فین‌تک بر رفاه اجتماعی در استان‌های ایران طی دوره زمانی 1401-1392 پرداخته است. استفاده از مدل رگرسیون پانل کوانتایل، موجب می‌شود ناهمگونی بالقوه در بخش‌های مختلف توزیع رفاه اجتماعی آشکار شده و تغییرات در تأثیر فین‌تک بر سطوح مختلف رفاه اجتماعی در نظر گرفته شود. نتایج برآورد مدل نشان داده است که فین‌تک تأثیر مستقیمی بر رفاه اجتماعی در استان‌های با سطح رفاه اجتماعی بالاتر داشته است. با افزایش سطح رفاه اجتماعی، تأثیر فین‌تک بیشتر شده و در نتیجه رفاه اجتماعی افزایش یافته است. با این حال، تأثیر فین‌تک در استان‌های با سطح رفاه اجتماعی پایین‌تر قابل توجه نیست.

کلمات کلیدی