نظریه خنثی‌سازی جرم طی رویکردی درون‌گرایانه به علل جرم، بزهکاران را آگاه به هنجارهای اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی تلقی می‌کند و فرد را تحت سیطره کنترل‌های اجتماعی درونی می‌بیند. با وجود این، نظریه بر آن است تا نشان دهد که مجرمان در مسیر ارتکاب جرم، برای توجیه رفتارهای خود به شیوه‌هایی متوسل می‌گردند که از آن به فنون خنثی‌سازی جرم تعبیر می‌شود. این فنون عبارت‌اند از انکار مسئولیت، انکار خسارت، انکار بزه‌دیده، محکوم کردن محکوم‌کنندگان و در نهایت، وفاداری به گروه‌های مورد علاقه. هدف اصلی این پژوهش میدانی آزمون عملی نظریه خنثی‌سازی جرم در تبیین جرم‌شناسانه علل ارتکاب جرم می‌باشد. این پژوهش به شیوه توصیفی و از نوع پیمایش صورت گرفته است. برای بررسی تأثیر فنون خنثی‌سازی در ارتکاب جرم، جامعه آماری این پژوهش را تمامی محکومان کانون اصلاح و تربیت استان خراسان رضوی در سال 1403 تشکیل می‌دهد که دارای 40 نفر جمعیت بزهکار است و همگی در دسته اطفال و نوجوانان قرار می‌گیرند. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش پرسش‌نامه محقق‌ساخته می‌باشد که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفته است. با توجه به اندازه کوچک نمونه، در مقاله حاضر از آزمون t تک‌نمونه‌ای استفاده شده که حسب نتایج به‌دست آمده، میزان سطح معناداری برابر p-value = 0.000 می‌باشد که نشان می‌دهد به‌کارگیری فنون خنثی‌سازی جرم توسط اطفال و نوجوانان در آزادسازی کنترل‌های اجتماعی درونی آنان مؤثر است. مقدار آماره t محاسبه‌شده 25.38=t می‌باشد که در سطح 001/0 معنادار است.

کلمات کلیدی