برای این که یک توالی چینه‌ای به عنوان سازند معرفی شود، به طور معمول باید دربردارنده هفت ویژگی تعریف شده باشد و توالی‌هایی که هر یک از این هفت شرط را نداشته باشند، سازند به شمار نمی‏آیند. این هفت ویژگی به طور خلاصه عبارتند از: 1ـ مرز زیرین توالی به خوبی در منطقه دیده شود و گسله نباشد. وجود ناپیوستگی در مرز زیرین بدون اشکال است. 2ـ مرز بالایی توالی به خوبی در منطقه دیده شود و گسله نباشد. وجود ناپیوستگی در مرز بالایی بدون اشکال است. 3ـ ستبرای حقیقی توالی باید مشخص شده باشد. 4ـ ترکیب سنگ‏شناسی سازند باید به طور کامل معرفی شود. 5ـ ویژگی‌های عمـومی دیـرینه‏شناختی توالی، شـامل ماکـروفسیل‌ها و میـکروفسیل‌ها، بـدون ورود به جـزییات، معـرفی شوند. 6ـ سن توالی بر پایه یکی از روش‌های تعیین سن نسبی و یا مطلق معتبر تعیین شود. 7ـ واحد پیشنهاد شـده به عنوان سازند، قابلیت به نقشه در آمدن و نمایش در نقشـه‌های زمـین‏شناسی با مقیاس 1:50000 گستره را داشته باشد و پراکندگی جغرافیایی آن، ضمن محدود نشدن به تنها یک ورقه زمین‏شناسی، به طور دقیق مشخص باشد. با بررسی دقیق سوابق مطالعاتی واحد چینه‏شناختی پیشنهادی و ارزیابی تک تک موارد فوق، با تصویب کمیته ملی چینه‌شناسی ایران می‌توان واحد سنگ‏چینه‌ای پیشنهادی را از پیشنهاد دهنده(گان) به عنوان یک سازند رسمی پذیرفت. بر این پایه، در طراحی کاربرگ پیشنهادی نامگذاری واحدهای چینه‏شناسی ایران باید این ویژگی‌ها در نظر گرفته شوند. لازم به ذکر است در مواردی که پیشنهاد سازند جدید بر پایه مطالعه برش‌های زیرسطحی است، ضروری است موقعیت دقیق چاه‌های حفاری شده و ستون چینه نگاری سازند چاه الگو ارائه شود و نیز نمونه‌های مغزه، خرده‌های حفاری و یا لاگ‌های الکتریکی موجود باشند.

کلمات کلیدی