این پژوهش با هدف بررسی تجارب زیسته دانشجومعلمان از کارورزی مجازی در دوران همه‌گیری کووید-19 انجام شد. روش پژوهش کیفی با رویکرد پدیدارشناسی بود و داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته گردآوری و با کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که کارورزی مجازی فرصت‌هایی همچون تقویت مهارت‌های فناوری، کاهش هزینه‌های اقتصادی، و افزایش خودراهبری را برای دانشجومعلمان فراهم کرده است. در عین‌ حال، این نوع کارورزی با چالش‌هایی نظیر ضعف زیرساخت‌های فناوری، محدودیت تعاملات حضوری، کاهش کیفیت بازخوردها و احساس انزوای روان‌شناختی همراه بود. دانشجومعلمان بر لزوم تعاملات حضوری، بهبود زیرساخت‌های فناوری و ارائه حمایت‌های روان‌شناختی تأکید داشتند. یافته‌ها نشان می‌دهد طراحی کارورزی‌های ترکیبی (حضوری و مجازی) با تأکید بر تعاملات اجتماعی، ارتقای سامانه‌های فناوری و برنامه‌های حمایتی می‌تواند کیفیت این تجربه را بهبود بخشد. این پژوهش با تحلیل دقیق جنبه‌های مختلف کارورزی مجازی، راهکارهایی برای بهینه‌سازی تربیت معلمان در شرایط بحرانی ارائه کرده و بر اهمیت آمادگی نظام‌های آموزشی برای استفاده مؤثر از فناوری در فرآیندهای آموزشی تأکید دارد.

کلمات کلیدی