مقدمه و هدف زخم شیردان یکی از اختلالات شایع گوارشی در بره‌ها است که به‌دلیل عوامل تغذیه‌ای، بهداشتی، محیطی و عفونی بروز می‌کند. این مطالعه با هدف بررسی بروز زخم شیردان در بره‌های ارجاعی به بیمارستان تخصصی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد و ارزیابی اثر اقدامات پیشگیرانه انجام شد. روش انجام تحقیق در این مطالعه‌ کلیه‌ی بره‌های ارجاعی به بیمارستان تخصصی دانشکده دامپزشکی در زمستان ۱۴۰۳ مورد بررسی قرار گرفتند. از مجموع ۴۶ رأس بره‌ای که با موافقت دامدار کالبد گشایی شدند، ۲۱ مورد دارای علائم زخم شیردان بودند. داده‌های بالینی، وضعیت مدیریتی گله و یافته‌های کالبدگشایی ثبت و بررسی شد. نتایج در این مطالعه، بره های مبتلا دارای علائمی نظیر کاهش اشتها، اسهال، افزایش دمای بدن، ضعف عمومی و اتساع شیردان بودند. در کالبدگشایی این موارد، ضایعات ماکروسکوپیک شامل التهاب شدید، نکروز و خون‌ریزی وسیع در ناحیه‌ی شیردان مشاهده شد. بررسی‌های مدیریتی نشان داد اغلب بره‌های مبتلا فاقد مراقبت‌های اولیه مانند تغذیه‌ی مناسب با آغوز، ضدعفونی بند ناف و بهداشت جایگاه بوده‌اند. آموزش دامداران و اجرای اقدامات پیشگیرانه‌ی ساده، منجر به کاهش قابل‌توجه تلفات گردید. این یافته‌ها بر اهمیت اقدامات اولیه‌ی پیشگیرانه در کاهش بروز زخم شیردان و تلفات نوزادی تأکید داشته و ضرورت توجه به استفاده از ترکیبات محافظ مخاط در برنامه‌های پیشگیری را نشان می‌دهند. با توجه به مشاهده زخم شیردان به‌عنوان یکی از یافته‌های پاتولوژیک ثابت در حدود نیمی از موارد، استفاده از ترکیبات محافظ مخاط مانند هیدروکسید آلومینیوم-منیزیم می‌تواند به‌عنوان بخشی از درمان حمایتی در مدیریت بالینی این موارد توسط کلینیسن ها مدنظر قرار گیرد.

کلمات کلیدی