مقدمه: جوامع مختلف انسانی بر اساس دارایی‌ها، منابع در دسترس، شرایط محیطی، محیط اجتماعی، پیشینه فرهنگی دارای سبک‌های زندگی منحصر به فرد می­باشند. اما تغییر وضعیت در شرایط زندگی به واسطه مهاجرت و... می‌تواند زمینه ساز تغییراتی در سبک زندگی باشد و در شرایطی نیز گویای گذار از سبکی به سبک دیگر است. یکی از جوامعی که این تغییرات در سبک زندگی آنان را می‌توان مشاهده نمود، جوامع عشایری اسکان یافته می‌باشد. هدف پژوهش: پژوهش حاضر، با هدف بررسی و تحلیل تغییر در سبک زندگی عشایر اسکان یافته در روستا انجام شد. روش‌شناسی تحقیق: برای رسیدن به هدف پژوهش از روش‌شناسی توصیفی- تحلیلی مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایشی(پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را 209 نفر از خانوارهای عشایری اسکان یافته شهرستان خواف تشکیل داده‌اندکه با روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. تحلیل داده­ها در دو سطح توصیفی و استنباطی و با استفاده از آزمون‌های آماری تی‌تک نمونه‌ایی، خی‌دو، فریدمن و نیز مدل اولویت‌بندی کوپراس انجام گرفته است. پایایی ابزار اندازه‌گیری با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (850/0) تأیید شد. قلمرو جغرافیایی پژوهش: قلمرو جغرافیایی تحقیق شامل زیست­بوم عشایر اسکان یافته شهرستان خواف یکی از پنج زیست­بوم ایلخانی استان خراسان رضوی می‌باشد که دارای شش کانون توسعه اسکان عشایر بنیاباد، کالشور، ده خطیب، چاه زول، نهور و موسی‌آباد می‌باشد. یافته‌ها و بحث: یافته‌های این پژوهش با استفاده از آزمون T تک نمونه‌ای حاکی از آن است که تغییر سبک زندگی عشایر اسکان یافته در همه متغیرها بالاتر از سطح مطلوب (میانگین عددی 3) هستند که نشانگر این است که این تغییر بعد از اسکان عشایر در همه ابعاد صورت گرفته است. نتایج: نتایج تحقیق با استفاده از مدل اولویت‌بندی کوپراس نشان داد که بین روستاهای مورد مطالعه، روستای نهور با بیشترین امتیاز در رتبه اول و روستای ده خطیب در رتبه دوم و روستای کالشور در پایین‌ترین رتبه تغییر در سبک زندگی قرار دارند.

کلمات کلیدی