چکیده هدف: اظهارنظر حرفه‌ای حسابرس باید دارای اعتبار و نیز قابل اتکا باشد. استراتژی رسیدگی حسابرسی بر اساس مدل حسابرسی به کار گرفته شده توسط حسابرس بابت برآورد خطر حسابرسی تعیین کننده اعتبار و قابلیت اتکای گزارش حسابرس خواهد بود. هدف پژوهش حاضر، در ابتدا محاسبه خطر حسابرسی بر اساس دستورالعمل حسابرسی مبتنی بر ریسک به صورت کمی و بعد سنجش ارتباط آن با کیفیت حسابرسی است. روش: این پژوهش بر اساس هدف از نوع پژوهش‌های کاربردی و بر اساس روش و ماهیت از نوع توصیفی- همبستگی است. آزمون فرضیه پژوهش بر اساس اطلاعات مستخرج از صورت‌های مالی شرکت‌های پذیرفته ‌شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال‌های 1396 تا 1399 بوده و نمونه نهایی متشکل از 234 شرکت است. بعد از اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از تجزیه تحلیل رگرسیون خطی چند گانه با استفاده از داده‌های تلفیقی و کنترل اثرات ثابت در سطح صنعت و سال، برای آزمون فرضیه‌های‌ پژوهش استفاده ‌شد. یافته ها: یافته‌‌‌های پژوهش مبین وجود رابطه منفی معنادار بین خطر عدم کشف ناشی از آزمون جزئیات و کیفیت حسابرسی است. یعنی هر چه برآورد حسابرس از خطر عدم کشف ناشی از آزمون جزئیات در حسابرسی کمتر باشد، سطح رسیدگی‌های حسابرس افزایش یافته و میزان مدیریت سود (شاخص سنجش کیفیت حسابرسی) کمتر و کیفیت حسابرسی بیشتر خواهد بود. نتیجه‌گیری: کارکرد عملی نتایج پژوهش به تبیین تاثیر برآورد خطر عدم کشف برآوردی حسابرس بر کیفیت حسابرسی برای موسسات حسابرسی کمک می‌کند. دانش افزایی: نتایج پژوهش حاضر علاوه بر پوشش خلاء پژوهش­های موجود مبنی بر کمی نمودن خطر عدم کشف حسابرسی بر اساس داده‌های کمی، ضمن ارائه الگویی جهت کمی نمودن خطر فوق الذکر طبق نشریه 150 سازمان حسابرسی برای داده‌های پژوهشی، به موسسات حسابرسی در خصوص انتخاب استراتژی بهینه در برنامه ریزی طرح تفصیلی فرآیند حسابرسی کمک می‌نماید.

کلمات کلیدی