این پژوهش، با کاربست نظریه کالایی‌شدن فضاهای شهری، در پی ارزیابی پیامد سیاستگذاری های مدیران شهری و تحلیل و تبیین روند توسعه کالبدی شهر زاهدان می‌باشد. گردآوری داده‌های این پژوهش ماهیتا کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی تحلیلی است و به روش‌پیمایشی (پرسشنامه‌ ‌محقق‌ساخته و ... ) گردآوری شده است. جامعه ‌هدف تحقیق، متخصصان، کارشناسان ارشد، خبرگان و استادان دانشگاه بودند که با ‌روش نمونه‌برداری قضاوتی انتخاب شدند. برای تحلیل از مدلهای استنباط آماری ناپارامتریک کندال‌تائو B، کندال‌تائو C کروسکال والیس، سامرز دی، کای‌دو، کولموگروف ‌سمیرنوف وشاپیرو‌ویلک بهره‌گیری شد. نتایج نشان‌داد: 66درصد پاسخگویان، گسترش محدوده قانونی شهر به سمت غرب (شهر‌کهای نوبنیاد جهاد، برق، غدیرشهر و ... ) به میزان زیاد تا خیلی زیاد بازتاب اراده و تصمیم مدیران و سیاستگذاری آنان بوده؛ حدود 71 درصد استادان دانشگاه و 67 درصد مشاورین املاک و 36 درصد کارشناسان شاغل ادارات، انگیزه کسب درآمد (تامین منابع مالی) برخی سازمانها و ادارات از طریق تملک و واگذاری اراضی جدید در غرب شهر را به میزان زیاد تا خیلی‌زیاد عامل اصلی دانسته اند. همچنین حدود 60 درصد این توسعه را عمدتا نوعی سرمایه‌گذاری در املاک و مستغلات از سوی شهروندان دانسته‌اند (نه سکونت و نیاز مسکن)، ضمنا 68 درصد خبرگان بر این باور هستند که شهر به سرعت شاهد شکل‌گیری توسعه‌های غیررسمی در محدوده (محور سیاهدک، سفیددک، دوربن، کالیکه) خواهد بود و هم اکنون نیز ساخت و ساز در اراضی واقع در محور فوق به شدت افزایش یافته است.

کلمات کلیدی