زمینه و هدف: این پژوهش با به کاردیری نظریه آمیختگی مفهومی فوکونیه و ترنر(2002)، به تحلیل سبک شناسانه داستان »سرباز بیمیکاسای پیادۀ معمولی« اثر احسان عبدی پور پرداخته است. هدف اصلی تحقیق، بررسی سازوکارهای شناختی خلق معانی چندلایه در این اثر ادبی از طریق تحلیل پنج دروه از عناصر زبانی شامل: نام گذاریهای مفهومی، ساختهای تثبیت شده، واژه های ارزشی و قضاوت محور، عبارات فضاساز و فضاهای مفهومی متقارن بوده است. روشها: در این مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با استفاده از نظریج آمیختگی مفهومی، عناصر زبانی داستان «سرباز بیمیکاسای پیادۀ معمولی» بررسی شده است. داده ها با تحلیل محتوای کیفی و نظر متخصصان اعتبارسنجی شدند. یافتهها: یافتههای تحقیق نشان میدهد که نویسندۀ داستان مورد بررسی، با مهارت از آمیختگیهای مفهومی برای خلق شبکهای پیچیده از معانی بهره برده است. نام گذاریهای انجام گرفته، با ترکیب حوزه های خانوادگی، قومیتی و اجتماعی، بازتابی از روابط قدرت در متن هستند. ساختهای تثبیت شده مانند ضرب المثلهای دستکاری شده، هم کارکرد سنتی دارند و هم بیانگر تجربیات شخصی راوی میباشند. واژههای ارزشی و قضاوت محور با ایجاد تنش بین تصاویر آرمانی و واقعیتهای انسانی، هم طنز ایجاد میکنند و هم نقد اجتماعی ارائه میدهند. عبارات فضاساز به عنوان پلهای شناختی عمل کردهاند که حوزههای مختلف تجربه را به هم مرتبط میسازند. همچنین، فضاهای مفهومی متقارن با ایجاد تقابلهای آینهای، ساختارهای نابرابر قدرت را به شیوهای نمادین بازنمایی کرده اند. نتیجهگیری: این پژوهش نشان میدهد که نظریج آمیختگی مفهومی ابزار تحلیلی مناسبی برای مطالعات سبک شناسانه متون ادبی فارسی است و میتواند الگویی برای تحلیلهای آینده در این حوزه ارائه دهد. تلفیق دیدگاههای زبانشناسی شناختی با تحلیل ادبی، امکان درک عمیقتری از پیچیگدی های متون ادبی را فراهم می آورد.

کلمات کلیدی