چکیده یکی از ویژگی های سبک یاوه گویی ، شخصیت های مرتبط با آن هستند، که می توانند از جنبه های متفاوتی مورد بررسی قرار بگیرند. یکی از حوزه های سبک شناسانه ای که شخصیت های یاوه گویانه کمتر از آن منظر مورد توجه قرار گرفته اند، جنبه ی نحوه ی تعامل آنها بر اساس قواعد همکاری زبانی گرایس می باشد. پس به لحاظ روش شناسی، ابتدا باید اثری را که به این سبک تعلق دارد بازشناخت و سپس، نحوه ی تعامل شخصیت آن اثر را مورد بررسی قرار داد. اینکه آیا او همواره به یک نحو ثابت با این قواعد برخورد می کند، یا متغیراست؟ تحقیق حاضر پس از اثبات یاوه گویانه بودن اثر یک روز خوش برای موزماهی نوشته ی جی.دی. سلینجر، نشان می دهد که رابطه ی شخصیت های این سبک با قواعد گرایس، متغیر و پیچیده است.

کلمات کلیدی