چکیده: در دهه‌های اخیر، پیشرفت‌های فناورانه، به‌ویژه در عرصه هوش مصنوعی، موجب دگرگونی بنیادین در ساختار، فرآیندها و شیوه‌های تصمیم‌گیری در نظام‌های حکمرانی شده است. دولت‌های محلی به‌عنوان نزدیک‌ترین سطح حاکمیتی به شهروندان، نقشی تعیین‌کننده در تحقق حکمروایی خوب، کارآمد و پاسخگو دارند. بااین‌حال، چالش‌هایی نظیر محدودیت منابع، پیچیدگی مسائل شهری و شکاف میان سیاست‌گذاری و نیازهای واقعی جامعه، ضرورت حرکت به‌سوی حکمرانی محلی هوشمند را برجسته ساخته است. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای، به بررسی نقش هوش مصنوعی در گذار به حکمرانی هوشمند و ارتقای حکمروایی خوب در سطح دولت‌های محلی می‌پردازد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که کارکردهای هوش مصنوعی در حکمرانی محلی را می‌توان در شش محور اصلی تبیین کرد: نخست،تصمیم‌گیری مبتنی بر داده در طراحی سیاست‌های محلی؛دوم، افزایش شفافیت، پاسخگویی و اخلاق در حکمرانی محلی؛سوم، نقش آفرینی و مشارکت مردم در حکمرانی محلی؛چهارم، بهبود مناسبات و ارتباطات نهادهای دولت محلی با دولت ملی؛پنجم،تحول نیروی کار در نهادهای محلی و در نهایت ششم؛ تسریع در ارائه خدمات عمومی و زیرساخت‌های هوشمند.در مجموع، نتایج پژوهش نشان می‌دهد که هوش مصنوعی، در صورت بهره‌گیری آگاهانه، انسان‌محور و اخلاق‌مدار، می‌تواند ابزاری راهبردی در تحقق حکمروایی خوب از مسیر حکمرانی محلی هوشمند باشد و به بهبود کارآمدی، شفافیت و مشارکت در سطوح مختلف مدیریت محلی منجر شود

کلمات کلیدی