• سکونتگاه های پیراشهری مکان هایی هستند که در معرض تغییرات هویتی بین روستا و شهر قرار دارند، لذا مطالعه وضعیت هویت مکانی ساکنان این سکونتگاه ها می تواند بستری برای توسعه آتی آن ها را فراهم نماید. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، بررسی وضع شکل گیری شاخص های هویت مکانی در سکونتگاه های پیراشهری شیروان است. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی- تحلیلی می باشد. برای بررسی چهارچوب نظری پژوهش از روش اسنادی و کتابخانه ای و جهت بررسی شاخص های هویت مکانی در سکونتگاه های روستایی پیراشهری از مطالعات میدانی و ابزار پرسشنامه استفاده گردیده است. جامعه آماری تحقیق شامل(4584) خانوار ساکن طبق بافر 10 کیلومتر در تمامی 15روستای واقع در پیرامون شهرشیروان است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 252خانوار به عنوان خانوارهای نمونه برآورد و به روش تصادفی مورد پرسشگری قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش های CoCoSo ، CRITIC و جهت ترسیم نقشه ها از GIS و آزمون Tتک نمونه ای در نرم افزار SPSS استفاده گردیده است. یافته های تحقیق موید آن است که از میان شاخص های هویت مکانی(تمایز، تداوم و پیوستگی، خودکارآمدی، عزت نفس)، شاخص خودکارآمدی و تداوم، به ترتیب با میانگین های (014/3-) و(116/5-) به عنوان مهم ترین شاخص های رشد هویت مکانی در روستاهای موردمطالعه بوده اند درنهایت نتایج تحلیل فضایی نشان می دهد به لحاظ برخورداری از شاخص های هویت مکانی روستاهای گره زو، کلاته هندی و محمدآباد به ترتیب رتبه های اول تا سوم دارای بیشترین میزان رتبه و روستاهای خانلق، اله آباد سفلی و ورگ دارای کمترین رتبه به لحاظ برخورداری از شاخص های هویت مکانی هستند

کلمات کلیدی