توسعة فعالیت های اقتصادی و تنوع فعالیتهای تولیدی مناطق روستایی سبب افزایش میزان سرمایه گذاری، تولید در سطح روستاها و در نهایت پایداری اقتصاد روستایی می گردد .تحقیق حاضر به تحلیل پیوندهای اقتصادی در بخش های کشاورزی، صنعت و خدمات با بهره گیری از ظرفیتهای موجود پرداخته است. پژوهش حاضر از روش توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطالعات به صورت کتابخانه ای و میدانی استفاده گردید. جامعه آماری 303 نفر از خانوارهای روستایی از طریق فرمول کوکران، در 18 روستای بخش رضویه و 26 نفر از کارشناسان منطقه انتخاب شدند. جهت تجزیه تحلیل از آزمونهای همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس ، مدل معادلات ساختاری و آزمون توکی استفاده شد. نتایج نشان می دهد که ظرفیتهای عمومی و اقتصادی با توجه به ارزیابی شاخص ها در وضعیت مطلوبی قرار نگرفته اند. جهت تحلیل پیوندهای اقتصادی بر اساس ظرفیتهای محلی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و توکی استفاده شد. بررسی اختلاف روابط دو میانگین بین سه سطح از ظرفیت ها در رابطه با پیوندهای اقتصادی نشان داد که ظرفیتهای عمومی و ظرفیتهای اقتصادی زیاد، نقشی مهم در غنای پیوندهای اقتصادی داشته است. به منظور سنجش میزان تأثیر ظرفیتهای اقتصادی بر پیوندهای اقتصادی از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. لذا متغیر توسعه کشاورزی با ضریب تعیین 0/956 بیشترین تأثیر را بر پیوندهای اقتصادی داشته است.توسعه کشاورزی و فعالیت های مکمل تاثیر معناداری با پیوندهای اقتصادی و احیای صنعت داشته است در حالی که احیای صنعت اثر کمی بر پیوندهای اقتصادی داشته است. ضریب تعیین نشان می دهد 93 درصد پیوندهای اقتصادی با توسعه کشاورزی، احیای صنعت و فعالیت های مکمل تبیین شده است.

کلمات کلیدی