هدف از این پژوهش، بررسی پترولوژی و ژئوشیمی آمفیبولیتهای ناحیه گلگهر سیرجان به همراه روابط صحرایی به منظور شناسایی ویژگیهای سنگزایی و منشأ آنها است. منطقه مورد مطالعه در بخش جنوب شرقی پهنه سنندج–سیرجان واقع شده و میزبان ذخایر سنگ آهن گلگهر است. واحدهای سنگی مطالعه شده شامل آمفیبولیت، اپیدوتآمفیبولیت و آمفیبولشیست میباشد. این سنگها عمدتاً بافتهای نماتوبلاستیک ناشی از جهتیافتگی ترجیحی بلورهای آمفیبول و گاها بافت دانهای را نشان میدهند و در برخی نمونهها، حضور بیوتیتهای همجهت با آمفیبولها، بافت لپیدونماتوبلاستیکی را به وجود آورده است. از نظر کانیشناسی، آمفیبول و پلاژیوکلاز فراوانترین کانیها به شمار میآیند و در تعدادی از نمونهها اپیدوت نیز به مقدار قابل توجهی حضور دارد. پراکندگی نمونهها در نمودارهای تمایزدهنده ماگمایی–رسوبی، موقعیتی دوگانه و نامشخص را به نمایش میگذارد که نشاندهنده پیچیدگی فرایندهای سنگزایی و شرایط تکتونیکی حاکم در زمان دگرگونی است. با این حال، شواهد صحرایی از جمله قرارگیری لایهای آمفیبولیتها در میان واحدهای سنگی منطقه و گستره وسیع این لایهبندی، میتواند دلالت بر منشأ رسوبی )مانند شیلهای آهکی یا مارن( داشته باشد؛ چرا که چنین گسترشی با یک سنگ آذرین اولیه نظیر بازالت کمتر سازگار است. بهرغم این قرائن، دادههای ژئوشیمیایی موجود الگوی مشخص و قاطعی برای تعیین منشاء ارائه نمیدهند و نمونهها در گستره هر دو محیط آذرین و رسوبی پراکندهاند. از این رو، برای دستیابی به نتیجهگیری نهایی در خصوص ماهیت دقیق سنگ مادر، انجام مطالعات تکمیلی شامل اندازهگیری عناصر فرعی و نادر خاکی و بهرهگیری از نمودارهای چندمتغیره ضروری به نظر میرسد .

کلمات کلیدی