این پژوهش پدیدارشناختی، تجربه زیسته دانشجویان ایرانی در فراگیری زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی را بررسی می‌کند. مطالعه حاضر به تحلیل رابطه میان بهزیستی روانشناختی، خستگی تحصیلی و تنظیم هیجان و تاثیر این عوامل بر تسلط زبانی می پردازد. این تحقیق بر بنیاد های نظری مانند نظریه خود تعیین‌گری (رایان و دسی، 2000(، نظریه جریان (فولی و تامپسون، 2017( و مدل پرما (سلیگمن و چیکسنتمیهالی، 2000) استوار است و به بررسی بازتاب این عناصر عاطفی در محیط آموزشی پرتنش و آزمون ‌محور می‌پردازد. از میان 100 دانشجوی اولیه، نمونه‌ای هدفمند شامل 30 نفر بر اساس سطح تسلط بر زبان، سن و جنسیت انتخاب شد و تا رسیدن به سطح اشباع داده‌ها، ادامه یافت. داده‌ها با استفاده از سه ابزار پژوهش شامل دفترچه ‌های یادداشت تأملی، 120 ساعت مشاهده کلاسی و دو مرحله مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با هر آزمودنی جمع‌آوری شد. تحلیل مضمون های اصلی با استفاده از نرم‌افزار مکس کیودا سه موضوع اصلی را آشکار کرد: (1) اثرات مخرب خستگی تحصیلی ناشی از یکنواختی آموزشی، (2) نقش حمایتی بهزیستی روانشناختی در تقویت تاب‌آوری و (3) تاثیر راهبردهای تنظیم هیجان برای رفع چالش های پیش روی فراگیران زبان. بر پایه یافته های پژوهش، مدلی نوین و فرهنگ‌ محور از فراگیری زبان ارائه شد که روابط دوسویه متاثر متغیرها را نشان می‌دهد. این پژوهش با برجسته کردن ظرافت های عاطفی فرهنگ شرق، به غنی سازی مطالعات یادگیری زبان دوم کمک می کند و دلالت های آموزشی برای برنامه‌های آموزشی به منظور بهبود میزان یادگیری و تسلط بر زبان انگلیسی ارائه می‌دهد.

کلمات کلیدی