زمینه وهدف:سارکوپنی کاهش تدریجی توده و عملکرد عضالنی است که با افزایش سن رخ میدهد.آتروفی عضالنی و کاهش ظرفیت تولید نیرو ناشی ازسارکوپنی منجر به کاهش ظرفیت عملکردی و کیفیت زندگی میشود.روشهای مختلف ورزشی میتوانند بر مکانیسمهای آتروفی یا هایپرتروفی عضالنی اثرات متفاوتی داشته باشند. مواد و روشها:در پژوهش حاضر۳۰سر موش صحرایی نر نژادویستار با میانگین وزنی۴۲±۳۵۳گرم و درسن۱۸هفتگی، بهصورت تصادفی به سهگروه, تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و کنترل (هر گروه شامل۱۰سر رت) تقسیم شدند. سپس گروههای تمرین استقامتی و قدرتی به مدت۸هفته و۵جلسه در هفتهدر تمرینات مخصوص به خود شرکت کردند. سپس۴۸ ساعت پس از آخرین تمرین تمامی رتها با ترکیبی از داروی کتامین (7۵میلیگرم/کیلوگرم وزن بدن) و زایالزین (۱۰میلیگرم/ کیلوگرم وزن بدن) به صورت تزریق درون صفاقی بیهوش و سپس کشته شده و از عضله دوقلو آنها نمونه برداری شد. سپس میزان بیان ژنهای میوستاتین و فولیستاتین با استفاده ازژنمرجع به روشReal Tim PCRاندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل آماری در این پژوهش به روش آزمون واریانس یک طرفه و آزمون توکی برای مقایسه میانگینها به کمک نرمافزارSPSSانجام شد. نتایج:نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که بینبیانژن میوستاتین و ژن فولیستاتین در گروههای استقامتی، مقاومتی و کنترلتفاوت معنیداری وجود دارد.یافتههای پژوهش حاضر،نشان دهندهکاهش معنیداری در بیان ژن میوستاتین در دو گروه تمرینات استقامتی و مقاومتینسبت به گروهکنترلبود.همچنینایننتایج افزایشمعنیداری را در بیانژن فولیستاتین در دو گروه استقامتی و مقاومتی نسبت به گروه کنترل نشان داد. نتیجهگیری:نتایج آزمونهای آماری کاهش معنیداری را در بیان ژن میوستاتین و افزایش معنیداری را در بیان ژن فولیستاتین در گروههای تمرین استقامتی و قدرتی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در نهایت، یافتههای این مطالعه نشان داد که تمرینات قدرتی و استقامتی میتوانند بیان ژنهای درگیر در هیپرتروفی عضله دوقلو رتهای نر سالمند را تغییر دهند. و به نظر میرسد این نوع تمریناتمیتوانند برای کاهشعوارض سارکوپنی ناشی از افزایش سن مفید باشند

کلمات کلیدی