توان هوازی بیشینه یا حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) یا حداکثر اکسیژنی که می تواند به مصرف برسد موضوع مهمی است که بطور وسیعی در تحقیقات تربیت بدنی و علوم ورزشی مورد بررسی قرار گرفته است. اندازه گیری مستقیم آن هم از نظر زمان و هم هزینه تجزیه و تحلیل گازی بسیار بالا است. از اینرو آزمونهای برآوردکننده گوناگونی برای اندازه گیری (Vo2max) طراحی و ابداع شده است. هدف اصلی این تحقیق، بررسی یک آزمون میدانی برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) با استفاده از آزمون اسپیرومتری (ظرفیت حیاتی) بود. (Vo2max) در تعداد 43 نفر دونده استقامتی و سرعتی (استقامتی 19 نفر و سرعتی 24 نفر) با دامنه سنی 19 الی 29 سال، با استفاده از آزمون دوچرخه کارسنج (با شدت 150 وات با 900 کیلوگرم در دقیقه) تعیین گردید. =51.36±5.46 میانگین و انحراف استاندارد (Vo2max). سپس ظرفیت حیاتی نیز از طریق دستگاه اسپیرومتر اندازه گیری شد. (=4753.49±474.88 میانگین و انحراف استاندارد ظرفیت حیاتی). جهت محاسبات آماری، از آنالیز رگرسیون چند متغیره برای برآورد (Vo2max) از طریق متغیرهای تاثیرگذار زیر استفاده بعمل آمد: ظرفیت حیاتی (میلی لیتر)، سن (سال)، محیط قفسه سینه (سانتی متر) پس از انجام محاسبات بهترین مدل رگرسیونی که توسط برنامه آماری SPSS/pc+ بدست آمد به قرار ذیل بود: (محیط سینه ×0.4241) – (سن ×0.5222) – (ظرفیت حیاتی ×0.0045) + 73.8368= (Vo2max) دقت این روابط توسط برنامه های آماری مورد بررسی قرار گرفت و نتایج دقیقی حاصل شد و نتایج نشان دادند، که آزمون اسپیرومتری می تواند بعنوان یک روش ارزیابی معتبر زیر بیشینه برای برآورد (Vo2max) محسوب شود.

کلمات کلیدی