این آزمایش در محیط انکوباتور به منظور بررسی درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه چهار ژنوتیپ چغندر قند به نامهای مادیسون، 29P-7233 ، 21P-7233 و رقم تجارتی IC در شرایط پتانسیل منفی با استفاده از نمک کلرور سدیم و همچنین مخلوط نمکهای کلرور سدیم + کلرور کلسیم به نسبت مولی 5 به یک انجام شد. تیمارها شامل جوانه زنی بذور در آب مقطر به عنوان شاهد و سه تیمار پتانسیل منفی شامل 37/0- ، 59/0- و 81/0- مگاپاسکال بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و بصورت فاکتوریل در پتری دیش هایی به قطر 11 سانتیمتر با 30 عدد بذر در چهار تکرار اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثرات پتانسیل منفی آب، نوع نمک ایجاد کننده پتانسیل منفی و ژنوتیپ بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و طول ریشه چه و ساقه چه معنی دار است. بطور کلی با کاهش پتانسیل آب، درصد و سرعت جوانه زنی کاهش یافت ولی واکنش درصد جوانه زنی بیشتر از سرعت جوانه زنی بود. بیشترین درصد جوانه زنی به ژنوتیپ مادیسون و 21P و کمترین آن به ژنوتیپ IC مربوط بود. نوع نمک ایجاد کننده پتانسیل منفی بر درصد و سرعت جوانه زنی تاثیر داشت بطوری که در پتانسیل منفی 37/0- ، ایجاد شده با مخلوط نمکهای کلرور سدیم + کلرور کلسیم (به نسبت مولی 5 به یک) درصد و سرعت جوانه زنی در کلیه ژنوتیپ ها نسبت به زمانی که فقط از نمک کلرور سدیم برای ایجاد این پتانسیل استفاده شد بیشتر بود اما در پتانسیل های منفی 59/0- و 81/0- ، تاثیر بازدارندگی مخلوط نمکهای کلرور سدیم +کلرور کلسیم بر درصد و سرعت جوانه زنی بیشتر از نمک کلرورسدیم بود. بذور جوانه نزده کلیه تیمار درطول مدت 20 روز به پتری دیش هایی که کاغذ صافی آنها با آب مقطر خیس شده بود منتقل شدند و بهبود جوانه زنی در آنها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که درصد جوانه زنی در شرایط جدید از 27 تا 79 درصد بهبود یافت. ژنوتیپ های 21P و مادیسون بیشترین و ژنوتیپ ICکمترین بهبود در جوانه زنی را داشتند. کلمات کلیدی: چغندر قند، جوانه زنی، تنش شوری، پتانسیل منفی آب

کلمات کلیدی