قصه شعری جلوه ای است از آمیختگی دو هنر سخنوری : شعر و قصه پردازی. در این فن ، شاعر با تکیه بر قدرت الهام و اشاره شعری ، قصه را تا سطح شعر بدیع و برتر ، فرا می برد و دو هنر را در تصویری کامل تر اما واحد که ویژگی های هر دو را منعکس می سازد ، متجلی می کند. برای شکوفایی این هنر در اوج زیبایی و پختگی ، اساسی ترین عامل ، قدرت الهام شعری و استعداد روحی شاعر در تصویرگری و اشاره سازی است. در کنار این موهبت ذاتی ، تکیه بر دستاوردهای جدید علوم ، بویژه روان شناسی برای پردازش قصه ای شعری با همه ویژگی های اصلی هر دو فن ، ضروری است. قصه شعری ، صور ،‌قالب ها ، انواع و موضوعات متنوعی دارد و از این رو برخی انواع آن از عمری دراز به طول عمر شعر عربی برخوردار است و هم از این روست که کمیت قصه های شعری معاصر بسیار قابل توجه است. با این همه ،‌صور عالی و بدیع داستان شعری که ارکان فنی هر دو هنر را در خود جمع آورده باشد ، در نمونه های ادبیات کهن نایاب و در ادبیات معاصر عرب کمیاب است.

کلمات کلیدی